Travelling Abroad , Wander bla bla , Προορισμοί

Βαρκελώνη: Θύμα της επιτυχίας της

Το λέω από την αρχή για να είμαι ξεκάθαρη: Η Βαρκελώνη αντικειμενικά είναι μια πολύ ωραία πόλη –γι’αυτό άλλωστε και έχει τόσα εκατομμύρια τουρίστες τον χρόνο. Οι περισσότεροι που θα ρωτήσετε θα σας πουν ότι είναι γαμάτη πόλη –και τους καταλαβαίνω.
Όχι ότι κι εγώ δεν πέρασα καλά όταν πήγα. Ίσα-ίσα. Απλά, είναι πολλά που με κάνουν να καταλήγω στο ότι είναι υπερτιμημένη, ακριβή και άκρως τουριστική.

Και θα το αιτιολογήσω:

Υπερτιμημένη

Εάν είσαι Άγγλος τουρίστας την εκτιμάς πολύ. Γιατί έχει πολλά αξιοθέατα, ωραία κτίρια, αλλά μάντεψε: έχει και καλό καιρό και θάλασσα. Οπότε, εάν είσαι Άγγλος πάντα, που στην καλύτερη περίπτωση τον Ιούνιο θα ήσουν σε κάποιο ποτάμι ή κανένα πάρκο με 20 βαθμούς Κελσίου και θα παρακάλαγες για λίγο ήλιο, τότε σου φαίνεται παράδεισος. Εμείς, που είμαστε από Ελλάδα, μπορούμε να πάμε και μέχρι τον Φλοίσβο. Τελεία.

Ακριβή

Ας ξεκινήσουμε από τα καταλύματα. Το καλοκαίρι, που πήγα εγώ, δεν έβρισκες κάτω από 60€ την βραδιά παρά μόνο hostel, ενώ την ίδια περίοδο στην Μαδρίτη με 60€ έβρισκες ξενοδοχειάρα. Το αποτέλεσμα; Αυτό που περιμένατε. 60€ την βραδιά για κάτι που ονόμασαν ξενοδοχείο, με όχι και τόσο καθαρά σεντόνια, χωρίς καθόλου ηχομόνωση –το τι άκουσα εκείνες τις βραδιές δεν λέγεται- και με μια ωραία μυρωδιά… αποχέτευσης να έρχεται από το μπάνιο. Και φυσικά, προπληρώνεις όλο το ποσό.

Θα μου πεις, μπορεί να έπεσες στην περίπτωση. Ναι, μπορεί! Αλλά την εμπειρία μας λέμε –και σε τόσες χώρες που έχω πάει, τέτοιο χάλι δεν είδα. Και η αλήθεια είναι πως εκατοντάδες καταλύματα στην Βαρκελώνη έχουν πρόβλημα.

Πάμε τώρα στο να βγεις: Καλά, καταρχάς, δεν το συζητάμε να πιεις καφέ στην Las Ramblas. Ένα δεκάρικο στο ζευγάρι θα φύγει σίγουρα. Φούρνος για πρωινό; Πήραμε ένα χυμό, ένα νερό και δύο κρουασάν και πληρώσαμε 18€!

Όσον αφορά το φαγητό, κάτω από 25€ το άτομο δεν τρως σε μαγαζί –στη Barceloneta με τις ψαροταβέρνες θες τα διπλάσια- με το φαγητό να μην είναι κάτι το φοβερό. Σημείωση: Δεν πήγαμε όπου να’ναι. Είχαμε πάρει tips από φίλους για συγκεκριμένα μαγαζιά, είχαμε συμβουλευτεί tripadvisor, foursquare κτλ. Το φαγητό ήταν νορμάλ όλες τις μέρες που κάτσαμε αλλά πάντα κάναμε τη σύγκριση «με 25€ στη Μαδρίτη θα τρώγαμε φουλ και πολύ πιο γευστικό φαγητό». Κι επειδή στον παράξενο συμβαίνουν τα παράξενα που λέει και μια παροιμία, είδαμε και κάτι κατσαρίδες-τέρατα να τριγυρνούν σε εστιατόρια.

Πάλι, πες, ήμασταν άτυχοι. Οκ, δε κάναμε καλές επιλογές με τη διαμονή και το φαγητό. Ας πάμε να δούμε τα αξιοθέατα που όλοι πληρώνουν το ίδιο.
23€ το άτομο για να δεις το Casa Batllo ρε φίλε; Ναι, είναι Gaudi, αλλά όπως και να το κάνουμε ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΚΑΜΠΥΛΕΣ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΩΡΑ το πολύ. Παρόμοια η φάση και για το La Pedrera. 21€ για ένα σπίτι φτιαγμένο από τον Gaudi. Να σημειώσουμε εδώ πως η Ακρόπολη –Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ- κάνει λιγότερα από 21€ -και μέχρι πρόσφατα το εισιτήριό της ήταν αν δεν κάνω λάθος 13€.

Το πάρκο Gaudi, το οποίο είναι πολύ ωραίο και διαφορετικό, αλλά είναι ένα πάρκο –και μάλιστα μικρό- κοστίζει 8€ το άτομο, ενώ το τελεφερίκ Montjuic για να ανέβεις να δεις τη θέα από το κάστρο έχει 12€ το άτομο.

Να πούμε εδώ πως ένα από τα καλύτερα μουσείο του κόσμου, το Prado, που βρίσκεται στη Μαδρίτη, κάποιες ώρες μέσα στην ημέρα, είναι δωρεάν για το κοινό.

Άκρως τουριστική

Ατελείωτες ουρές παντού –από τα αξιοθέατα μέχρι για να μπεις στο… Hard Rock Café-, θόρυβος, μεθυσμένοι τουρίστες. Όπως μου είπε και ένας Κύπριος σερβιτόρος στην Barceloneta «κάθε χρόνο και χειρότερα. Δεν έχει μείνει ούτε ένας Ισπανός στη Βαρκελώνη».

Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που σου χαλάει το ταξίδι. Εγώ ένιωθα συνεχώς πως όλα ήταν φτιαγμένα για τους τουρίστες. Ήμουν ένα παιδάκι σε ένα σχεδιασμένο παιδότοπο και όχι ένας ταξιδιώτης που ανακαλύπτει το χρώμα μιας πόλης.

Ποιο χρώμα δηλαδή; Στη μικρή αυτή πόλη των 1,6 εκατομμυρίων κατοίκων, το 2014 ήρθαν πάνω από 8 εκατομμύρια τουρίστες! Παράλληλα, το 79% των ανθρώπων στη La Rambla, τη βασική λεωφόρο της Παλιάς Πόλης, δεν είναι από τη Βαρκελώνη, ενώ το 58% είναι ξένοι τουρίστες.

Η ίδια η δήμαρχος της Βαρκελώνης, Άντα Κολάου, δήλωσε πέρσι πως «δεν θέλει άλλους τουρίστες» και υποσχέθηκε πως θα υπάρξει μορατόριουμ για την έγκριση νέων ξενοδοχείων και πως θα αναπτυχθεί ένα πλάνο που θα διασφαλίζει ότι η Βαρκελώνη «δε θα καταλήξει σαν την Βενετία», στην οποία οι πολίτες διαμαρτύρονται για τον τεράστιο αριθμό τουριστών.

Εδώ και χρόνια, βέβαια, για τους κατοίκους τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα. Στις τουριστικές γειτονιές, οι κάτοικοι εκδιώκονται από τα σπίτια που νοικιάζουν, καθώς οι ιδιοκτήτες τα μετατρέπουν σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Αυτή ακριβώς η απώλεια της τοπικής ταυτότητας έχουν κάνει τους ντόπιους να παραπονιούνται ότι οι γειτονιές τους έχουν μετατραπεί σε θεματικά πάρκα.

Πριν δύο χρόνια περίπου, ο φωτογράφος Βισένς Φόρνερ τράβηξε μια φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου. Μια ομάδα ιταλών τουριστών έκαναν βόλτα στην Μπαρτσελονέτα ολόγυμνοι μέσα στο καταμεσήμερο. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους κατοίκους. Πολλές χιλιάδες ντόπιων ξεχύθηκαν στους δρόμους με πλακάτ που έγραφαν: «Η Βαρκελώνη δεν είναι προς πώληση».

Κι όλα αυτά, την ώρα που οι τοπικές αρχές δεν εκδίδουν πια περαιτέρω άδειες για τουριστικά καταλύματα, το Airbnb κλήθηκε να πληρώσει 30.000€ για την προώθηση παράνομων καταλυμάτων και η αστυνομία στη Μπαρτσελονέτα έχει αυξηθεί.

Είναι, λοιπόν, αυτή η λεπτή γραμμή που διαχωρίζει το «tourist friendly» από το «βλέπω μόνο τουρίστες», την πόλη «πρώτης κατηγορίας» από την δευτεράντζα, το «σέβομαι τον ταξιδιώτη» από το «το μαγαζί μου θα γεμίσει ούτως ή άλλως».

Και νομίζω πως η Βαρκελώνη την ξεπέρασε αυτή τη γραμμή…