Road trip στη χιονισμένη Θεσσαλία

Καλαμπάκα, Μετέωρα, Τρίκαλα, Μύλος των Ξωτικών, Ελάτη, Λίμνη Πλαστήρα είναι μερικοί από τους σταθμούς ενός ξεχωριστού ταξιδιού με βασικό πρωταγωνιστή τη φύση.

Η Θεσσαλία είναι όμορφη όλες τις εποχές του χρόνου. Εγώ είχα την τύχη να την δω χιονισμένη και χριστουγεννιάτικη, αλλά είμαι σίγουρη πως και την άνοιξη ή το φθινόπωρο, παραμένει το τοπίο εξίσου όμορφο. Άλλωστε, όταν το κύριο ατού ενός τόπου είναι η φυσική ομορφιά, τα επιβλητικά τοπία και η μοναδικότητα αυτών, τότε ο ταξιδιώτης δεν έχει τίποτα να φοβηθεί.
Βρέθηκα λοιπόν Πρωτοχρονιά να κάνω ένα road trip -ναι, το αγαπάμε το αεροπλάνο αλλά και το αυτοκίνητο καμιά φορά χρειάζεται για να «χαθεί το μάτι»- και να γυρίσω την ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων, της Καλαμπάκας και της Λίμνης Πλαστήρα. Και το συνιστώ ανεπιφύλακτα είτε πας με οικογένεια, είτε ζευγάρι, είτε με φίλους.

Ως βάση είχα την Καλαμπάκα, γιατί βρήκα καλό και οικονομικό ξενοδοχείο και γιατί απέχει λίγα λεπτά από τα Μετέωρα, ένα τεταρτάκι από τα Τρίκαλα, μια ώρα από Ελάτη-Περτούλι Νεραιδοχώρι και, στο γυρισμό για Αθήνα, στη μιάμιση ώρα περίπου μπορείς να δεις και Λίμνη Πλαστήρα-Καρδίτσα. Αυτή τη διαδρομή ακολούθησα κι εγώ.

Καλαμπάκα

Η πόλη της Καλαμπάκας είναι κτισμένη στις ρίζες των βράχων των Μετεώρων και στην αριστερή όχθη του Πηνειού ποταμού. Δεν είναι κάτι το φοβερό σαν πόλη, αλλά έχει καλό φαγητό στις ταβέρνες της περιοχής, καφετέριες για να ξεκουραστείς, ενώ από πάνω της τα Μετέωρα την κάνουν σαν καρτ ποστάλ. Αυτό που ξεχώρισα από την Καλαμπάκα, ήταν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Μετεώρων και Μανιταριών που θα σας εντυπωσιάσει με τα εκθέματά του σε πτηνά, θηλαστικά και φυσικά… μανιτάρια.

Πάρτε μια γεύση:

Extra tip: Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το κατάστημα του Μουσείου και να δοκιμάσετε γλυκό του κουταλιού από μανιτάρι και σοκολάτα με μαύρη τρούφα!

Μετέωρα

Η UNESCO έχει χαρακτηρίσει τα Μετέωρα ως «Διατηρητέο και Προστατευόμενο Μνημείο της Ανθρωπότητας». Πράγματι, πρόκειται για ένα θαύμα της φύσης, ένα μοναδικό τοπίο που άνθρωπος και Θεός γίνονται ένα. Δεν νοείται Έλληνας ταξιδιώτης, χωρίς να έχει επισκεφτεί τα Μετέωρα.

Εκτός από τον χρόνο που θα αφιερώσετε στο να… εκπλαγείτε από το φυσικό τοπίο και να βγάλετε φωτογραφίες (στο δρόμο προς κάθε Μονή έχει κάποια σημεία που μπορείς να σταματήσεις και να απαθανατίσεις το τοπίο), επισκεφτείτε τις Μονές, με πιο προσβάσιμες αυτές του Αγίου Στεφάνου και Ρουσάνου.

Οι περισσότερες Μονές λειτουργούν πρωί-απόγευμα και κάνουν ένα διάλειμμα το μεσημέρι, αλλά καλό είναι να ενημερωθείτε από πριν. Επίσης, σε περίπτωση που θέλετε να πάτε πιο οργανωμένα, υπάρχουν εταιρείες που οργανώνουν γκρουπ με ξενάγηση.

Τρίκαλα

Τα Τρίκαλα τα τελευταία χρόνια κεντρίζουν όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον των ταξιδιωτών αλλά και του Τύπου, καθώς καινοτομούν και διαφέρουν σε πολλούς τομείς εν συγκρίσει με άλλες επαρχιακές πόλεις.

Δικαίως, τα Τρίκαλα έχουν χαρακτηριστεί ως η πιο ευρωπαϊκή πόλη της Ελλάδας. Εκτός από το τοπίο -το ποτάμι που διασχίζει την πόλη, με τα παγκάκια και το πράσινο στις όχθες του είναι μια «ευρωπαϊκή» θα λέγαμε εικόνα-, οι κάτοικοι χρησιμοποιούν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους, τα αυτοκίνητα σέβονται τους πεζούς και γενικά, υπάρχει μια υψηλή ποιότητα ζωής.
Και ως επισκέπτης όμως, μπορώ να πω ότι ήταν μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας που έχω πάει.

Κάντε βόλτα -με ή χωρίς ποδήλατο- γύρω από το ποτάμι και στις γέφυρές του, περπατήστε στον πεζόδρομο Ασκληπιού και στους τριγύρω πεζόδρομους για ψώνια και περατζάδα, επισκεφτείτε το Βυζαντινό Φρούριο των Τρικάλων, το Κουρσούμ Τζαμί και το Μύλο Ματσοπούλου (ο οποίος τα Χριστούγεννα φιλοξενεί τον Μύλο των Ξωτικών, θα διαβάσετε παρακάτω).

Στη συνέχεια, δείτε το αρχαίο Ασκληπιείο (ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Τρίκκης, πατρίδας του γιατρού Ασκληπιού) αλλά και το Κέντρο Έρευνας «Βασίλης Τσιτσάνης», ενώ μην παραλείψετε τις παραδοσιακές συνοικίες Μανάβικα και Βαρούσι, στην παλιά πόλη, με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και την καρδιά της πόλης να χτυπά εκεί -οι ντόπιοι προτιμούν τα μαγαζάκια και τις ταβέρνες της περιοχής για τη διασκέδασή τους.

Μύλος των Ξωτικών

Ο Μύλος των Ξωτικών είναι γνωστός σε μικρούς και μεγάλους γιατί αποτελεί από τα πιο όμορφα χριστουγεννιάτικα πάρκα της Ελλάδας.

Βρίσκεται στο κέντρο των Τρικάλων και στεγάζεται στους Μύλους Ματσοπούλου, οπότε εάν βρεθείτε εκεί τα Χριστούγεννα, γίνετε λίγο παιδιά και «χαθείτε» στα παιχνίδια του. Η είσοδος είναι δωρεάν.

Ελάτη-Περτούλι-Νεραιδοχώρι

Μισή ώρα και κάτι από τα Τρίκαλα, σε υψόμετρο που ξεπερνά τα 1.000 μέτρα, βρίσκονται αυτά τα παραδοσιακά χτισμένα χωριά, μαζί με το χιονοδρομικό κέντρο του Περτουλίου και αποτελούν μια καλή επιλογή για μονοήμερη εκδρομή στο βουνό από τα Τρίκαλα. Εγώ είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ μόνο την Ελάτη, γιατί την ώρα που ανεβαίναμε έπιασε πολύ χιόνι και δεν είχαμε αλυσίδες για Περτούλι και Νεραιδοχώρι.

Στην Ελάτη, εκτός από καλό φαγητό και καφέ, έχετε και την επιλογή να αγοράσετε από τα υπαίθρια μαγαζιά και παραδοσιακά προϊόντα, όπως βότανα και μέλι.

Γεφύρι του Αγίου Βησσαρίωνα-Πύλη-Κεραμαριό

Πριν το ανέβασμα για Ελάτη και Περτούλι ή στο κατέβασμά σας, κάντε οπωσδήποτε μια στάση στο τοξωτό γεφύρι του Αγίου Βησσαρίωνα.

Το πέτρινο γεφύρι βρίσκεται δύο χιλιόμετρα περίπου δυτικά της Πύλης (η Πύλη είναι ένα μεγάλο χωριό με αρκετό κόσμο και το σημαντικό ναό Πόρτα Παναγιά) και περίπου 20 λεπτά από τα Τρίκαλα. Από κάτω του ρέει ο Πορταϊκός ποταμός και μέχρι το 1936 ήταν το μοναδικό πέρασμα από τη Θεσσαλία για την Ήπειρο ενώνοντας τα βουνά Ίταμος και Κόζιακας. Κατασκευασμένο από τον Άγιο Βησσαρίωνα το 1514 είναι το δεύτερο σε μέγεθος μονότοξο γεφύρι της Θεσσαλίας.

Έπειτα από την επίσκεψή σας εκεί, κι αν είδατε την Ελάτη και τα χωριά που είπαμε παραπάνω, μπορείτε να επιλέξετε κάτι που λίγοι τουρίστες ξέρουν.

Τη διαδρομή προς Κεραμαριό Καρδίτσας, την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Το Κεραμαριό πήρε το όνομά του από την τοποθεσία της περιοχής. Βρίσκεται στο δημοτικό διαμέρισμα της Δρακότρυπας του Δήμου Μουζακίου μέσα σε ένα εξαιρετικό τοπίο. Εκεί, αυτοί που… ξέρουν επιλέγουν την ταβέρνα της περιοχής για καλό και οικονομικό φαγητό αλλά και για διανυκτέρευση στις αυτόνομες κατοικίες του.
Εγώ, μέσα από μια όμορφη διαδρομή, έφτασα σε έναν προσεγμένο χώρο με ωραία θέα, παραδοσιακή διακόσμηση και γευστικά ντόπια φαγητά. Το ελάφι στιφάδο ήταν μακράν το καλύτερο πιάτο!

Λίμνη Πλαστήρα

Τι να πει κανείς για αυτό το φοβερής ομορφιάς τοπίο…. Εγώ το πέτυχα χιονισμένο και έμεινα άναυδη από το κάλλος της φύσης.

Εάν ο καιρός σας το επιτρέψει, κάντε το γύρο της λίμνης, επισκεφτείτε τα μαγαζιά της περιοχής για φαγητό και καφέ, ενώ δοκιμάστε οπωσδήποτε στην Πλαζ Λαμπερού την σπεσιαλιτέ του, τοπική γεμιστή πέστροφα στη σχάρα.