Η Μύκονος μετά το lockdown
Επισκέφθηκα το «νησί των ανέμων» και είδα από κοντά τα μέτρα ασφαλείας, τους κανόνες υγιεινής, μα πάνω απ’όλα την ομορφιά αυτού του τόπου.
Μόλις έγινε το lockdown, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι όταν τα πράγματα γίνουν καλύτερα, θα πάω στη Μύκονο. Δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή ήθελα μέσα μου να ξορκίσω το κακό, την έγνοια, την μαυρίλα. Η Μύκονος ήταν ανέκαθεν συνώνυμο της ελευθερίας, της ξεγνοιασιάς. Ε λοιπόν, να που τα πράγματα έγιναν καλύτερα και κατάφερα και πέρασα τέσσερις μέρες τον Ιούνιο.
Το νησί δεν είναι, σε καμία περίπτωση, όπως το ξέραμε. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά, όσα είναι ανοιχτά είναι μουδιασμένα ή ακόμα ασπρίζουν τα πατώματα. Η πάλαι ποτέ κοσμοπολίτικη Μύκονος στην εποχή του κορονοιού και του διαστήματος αμέσως μετά το lockdown θυμίζει περισσότερο… Φολέγανδρο, Τήνο, μην σας πω και Γαύδο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει χάσει την ομορφιά της- ίσα ίσα που, χωρίς τις ατελείωτες ξαπλώστρες, αναδείχθηκε η ομορφιά του τοπίου, ειδικά στις παραλίες του νησιού. Στη Χώρα, τα σοκάκια συνεχίζουν να είναι μαγευτικά -αν και όσοι προτιμούν την πολυκοσμία και το σπρώξιμο για να περάσεις, ίσως τα βρουν και καταθλιπτικά, τόσο άδεια-, οι εκκλησίες γραφικές και οι Ανεμόμυλοι με τη Μικρή Βενετία συνθέτουν ένα ιδανικό καρτ-ποστάλ που κανένας τουρίστας δεν σου… χαλάει τη φωτογραφία.
Οι επιχειρηματίες από την άλλη, «αναστενάζουν», δικαιολογημένα, γιατί το κοινό που απευθύνονται (κυρίως ξένοι, κυρίως ευκατάστατοι), δεν ξέρουν κατά πόσο θα έρθει στο νησί και αν θα καταφέρει να προσαρμοστεί στους κανόνες υγιεινής. Η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρηματιών, πάντως, από την αυτοψία που έκανα εγώ, είδα ότι τηρεί τα μέτρα της κυβέρνησης κατά γράμμα. Μάσκες σε όλο το προσωπικό, απόσταση ασφαλείας και αντισηπτικά παντού.
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, επειδή πολλά ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες για πολυκοσμία στο νησί, συνωστισμό, μη τήρηση κανόνων κ.τ.λ. Τις δύο από τρεις φορές που φάγαμε σε ταβέρνα (τις υπόλοιπες παραγγείλαμε στο σπίτι) ήμασταν το μοναδικό γεμάτο τραπέζι. Μόνοι μας σε όλο το μαγαζί. Την τρίτη φορά που φάγαμε έξω ήταν άλλα δυο τραπέζια που ήταν με παρέες 3-4 ατόμων.
Και στις 6 παραλίες που πήγαμε, ήμασταν σχεδόν μόνοι μας. Συγκεκριμένα, σε Λια και Πάνορμο ήμασταν ολομόναχοι, σε ολόκληρη παραλία, χωρίς ξαπλώστρες, χωρίς ψυχή. Μόνοι μας. Στη Γαύδο, πιο πολύ κόσμο σε παραλία, είχα δει όταν είχα πάει πριν μερικά χρόνια τον Ιούνιο πάλι. Σε Paradise και Ορνό, είχε άλλες 10-15 παρέες, κυρίως οικογένειες, με την πετσέτα και την ομπρέλα τους. Σε ολόκληρη την παραλία. Σε Ψαρρού και Φτελιά, τα δύο beach bar ήταν ανοιχτά, στην Ψαρρού χωρίς ξαπλώστρες, στη Φτελιά με ξαπλώστρες (η μοναδική στο νησί -τουλάχιστον μέχρι αρχές Ιουνίου) ήταν όλα όπως έπρεπε. Χωρίς συνωστισμό, με αντισηπτικά και μάσκες το προσωπικό.
Στις βόλτες που κάναμε το βράδυ, στη Μικρή Βενετία και μέσα στα σοκάκια, είχε κόσμο, όχι όμως πατείς με πατώ σε, ενώ μαγαζιά με σουβενίρ ήταν τα περισσότερα κλειστά. Σε ένα μαγαζί μόνο υπήρχε συνωστισμός και αυτό όχι μέσα στο μαγαζί, αλλά από τους γνωστούς περαστικούς που κάθονται στα σκαλάκια έξω από τα μαγαζιά και πίνουν το ποτό τους. Μπορείτε να δείτε και τις φωτογραφίες για να καταλάβετε.
Όπως καταλαβαίνετε κι εσείς, χωρίς να θέλω να υπερασπιστώ κανέναν, ένα φαινόμενο συνωστισμού σε ένα beach bar δεν σημαίνει ότι είναι ο κανόνας. Σίγουρα ο τίτλος «Πανικός στη Μύκονο από κόσμο» έχει πολλά κλικς και αποτελεί θέμα για τους συναδέλφους δημοσιογράφους αλλά, σε καμία περίπτωση, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα που είδα εγώ στο νησί.
Στο πλοίο
Στο πλοίο, υπήρχε θερμομέτρηση για να μπεις, μαζί με ένα ειδικό έντυπο που συμπληρώνεις και πρακτικά σε ρωτάνε αν έχεις κορονοιό ή αν είχες κάποιον άνθρωπο από το περιβάλλον σου με κορονοιό. Αν και, όπως καταλαβαίνετε, προφανώς δεν υπάρχει νόημα σε όλο αυτό, υπάρχει λόγος στο να δίνεις τα στοιχεία σου (κινητό, λιμάνι αποβίβασης κτλ) σε περίπτωση κρούσματος και ιχνηλάτησης. Μέσα στο πλοίο, η μάσκα είναι υποχρεωτική – αν και πάνω από τους μισούς επιβάτες, την έβγαζαν συχνά.
Στη Χώρα
Όπως είπα και παραπάνω, η Χώρα της Μυκόνου είναι μια καρτ-ποστάλ από μόνη της. Μαζί με τη Χώρα της Φολεγάνδρου, είναι η πιο όμορφη χώρα των Κυκλάδων. Ανεμόμυλοι, εκκλησίες, σοκάκια, η Μικρή Βενετία, ακόμα και τα προσεγμένα μαγαζιά, όλα αυτά και άλλα πολλά την κάνουν κούκλα. Τα μαγαζιά με τα σουβενίρ ήταν τα περισσότερα κλειστά, ενώ τα μαγαζιά εστίασης ήταν ανοιχτά, λιγότερα από τα μισά. Συνωστισμό δεν είδαμε ποτέ, παρά μόνο αργά το βράδυ σε ένα-δύο μαγαζιά με ανοιχτό χώρο, όπου πρακτικά ήταν περαστικοί που κάθονταν στο δρόμο και έπιναν το ποτό τους.
Τιμές
Οι τιμές σε ακτοπλοϊκά εισιτήρια και διαμονή ήταν μειωμένες σε σχέση με άλλες χρονιές. Φαγητό, ποτό ήταν ακριβό – όπως πάντα στη Μύκονο- αλλά όχι απλησίαστα όπως άλλες χρονιές.
Φαγητό-Ποτό
Το φαγητό και το ποτό στη Μύκονο είναι γενικά ακριβό, όπως όλοι ξέρουμε. Καλά εστιατόρια με ωραία πιάτα, σούσι και κοκτέιλς υπάρχουν σε όλο το νησί. Για εσάς, που θέλετε να βρείτε και πιο οικονομικές λύσεις, υπάρχουν παραδοσιακές ταβέρνες στην Άνω Μερά, ένα χωριό που έχει γίνει must τα τελευταία χρόνια, με ωραία πλατεία και παρέες που πάνε εκεί για φαγητό και βόλτα. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε λουκάνικο και κοπανιστή Μυκόνου.
Παραλίες
Φτελιά
Υπέροχη παραλία, υπέροχα νερά, με έξω άμμο και στο μέσα μέρος της με βότσαλο. Η μοναδική από τις παραλίες που θα ακολουθήσουν, που είχε ξαπλώστρες με ανοιχτό μαγαζί, το Alemagou, στο οποίο, τις ημέρες εκείνες, επιβλήθηκε πρόστιμο 20.000€ και λουκέτο για 60 ημέρες λόγω συνωστισμού σε πάρτυ που διοργάνωσε. Εμείς πάντως, όταν πήγαμε για μπάνιο εκεί, είδαμε να τηρούνται όλα τα απαραίτητα μέτρα, και δεν υπήρχε κανένας συνωστισμός. Οι ξαπλώστρες έκαναν 50€ το σετ, με ξεχωριστές πετσέτες για κάθε πελάτη και αντισηπτικό σε κάθε τραπέζι.
Paradise-Super Paradise
Οι ξακουστές παραλίες με τα ατελείωτα beach party και τις εκατοντάδες ξαπλώστρες έχουν μεταμορφωθεί σε ήσυχες παραλίες, με οικογένειες και ντόπιους -τουλάχιστον έτσι το ζήσαμε εμείς τον Ιούνιο. Κρυστάλλινα νερά και υπέροχο τοπίο.
Ορνός
Ο Ορνός είναι πολύ κοντά στη Χώρα, μόλις 10 λεπτά με αμάξι, και εκτός από την παραλία, διαθέτει πολλές επιλογές για φαγητό, ποτό και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Όσον αφορά στην παραλία, θα ευχαριστηθείτε το μπάνιο σας, λόγω της άμμου και των καθαρών νερών, ενώ συνήθως δεν την πιάνει ο αέρας.
Η Kuzina είναι γνωστό -και με τσιμπημένες τιμές- μαγαζί πάνω στην παραλία.
Λιά
Ίσως η αγαπημένη μου παραλία. Κρυστάλλινα νερά, ήσυχη και με άγριο τοπίο. Είναι η πιο μακρινή παραλία του νησιού, καθώς απέχει από τη χώρα 14 χιλιόμετρα. Δυστυχώς, όταν πήγαμε εμείς, είχε πολύ αέρα, και φύγαμε σύντομα.
Πάνορμος
Ακόμα μια παραλία με κρυστάλλινα νερά, άμμο και ειδυλλιακό τοπίο. Ο,τι πρέπει για όταν φυσούν δυνατοί άνεμοι, γιατί είναι κόλπος και προστατεύεται.
Ψαρρού
Η διάσημη Ψαρού με το ακριβό Nammos και τους celebrities έχει «κατεβάσει» ρυθμούς, λόγω κορονοιού αλλά συνεχίζει να ομορφαίνει την -ούτως ή άλλως- όμορφη παραλία.
You May Also Like
