From Greece with love , Προορισμοί

Εξερευνώντας το μαγικό Πήλιο: 10+1 προορισμοί που πρέπει να ανακαλύψετε

Ο νομός Μαγνησίας συνδυάζει κάτι το μοναδικό: Πλατάνια, βουνό, ρυάκια, φύση και μέσα σε 20 λεπτά θάλασσα, ψαράκι και τσίπουρο. Γι’αυτό, έχει μοναδική θέση στην καρδιά μου.

Το ταξίδι από την Αθήνα διαρκεί περίπου 3 μισή ώρες μέχρι «το βουνό των Κενταύρων» και συγκεκριμένα την Πορταριά Πηλίου, όπου ήταν η βάση μας. Από εκεί, ξεκινήσαμε να εξερευνούμε όλο το Πήλιο και τις ορεινές ομορφιές του. Και μείναμε πραγματικά συγκλονισμένοι από την ομορφιά του τοπίου.

Πορταριά


Πρόκειται για ένα από τα δημοφιλέστερα χωριά του Πηλίου, καθώς πρώτον είναι μόλις είκοσι λεπτά από το Βόλο, δεύτερον διαθέτει την ατμόσφαιρα του αυθεντικού πηλιορείτικου οικισμού, τρίτον έχει μοναδική θέα στην πόλη του Βόλου και τέταρτον έχει πολλές επιλογές για διαμονή -ξενώνες, ξενοδοχεία κτλ. Επίσης, είναι πολύ κοντά στην Μακρυνίτσα και στο Χιονοδρομικό Κέντρο του Πηλίου.

Στο κεντρικό δρόμο της Πορταριάς, δείτε παραδοσιακά προϊόντα όπως φυσικά τα μήλα και τα κάστανα

Περπατήστε στα γραφικά στενά της, πείτε τον καφέ σας στις καφετέριες που οι περισσότερες έχουν απίστευτη θέα, δείτε τις πλατείες της, τις περίτεχνες λιθόχτιστες βρύσες, εκκλησίες και μνημεία. Η πλατεία Μελίνας Μερκούρη, που είναι και η κεντρική του χωριού και η πλατεία Αδάμενας από όπου και ξεκινάει το μονοπάτι για την Πηγή Μάνας με τα αιωνόβια πλατάνια αποτελούν βασικές στάσεις στον περίπατό σας.

Μονοπάτι των Κενταύρων

Το μονοπάτι των Κενταύρων ακολουθεί μια διαδρομή πλάι στο ρέμα της πηγής «Μάνα». Μια διαδρομή εύκολη για πεζοπορία, αρκεί να φορέσετε αθλητικά παπούτσια και γενικά να είστε προσεκτικοί γιατί σε πολλά σημεία γλιστρούν τα πλατανόφυλλα. Η φύση θα σας αποζημιώσει. Πλατάνια, ρυάκια, όλη η φύση μπροστά στα μάτια σας. Το φθινόπωρο που το επισκέφτηκα εγώ, ήταν εντυπωσιακά τα χρώματα της χλωρίδας- όπως και σε όλες τις διαδρομές του Πηλίου που έκανα- κίτρινα, πορτοκαλί, καφέ, πράσινα κόκκινα, όλη η παλέτα των χρωμάτων της φύσης.

 

Χάνια (Χιονοδρομικό Κέντρο)


Λίγα χιλιόμετρα πάνω από την Πορταριά, θα συναντήσετε το χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου Χάνια και τον Οικισμό Χάνια με ταβέρνες, ξενώνες κτλ. Νομίζω πως είναι το μαναδικό χιονοδρομικό κέντρο σε τόσο κοντινή απόσταση από τη θάλασσα. Όταν το επισκεφτήκαμε εμείς, το φθινόπωρο, δεν είχε φυσικά χιόνι και ήταν κλειστό.

Μακρυνίτσα


Το πιο ωραίο χωριό του Πηλίου, κατά την γνώμη μου. Και από τα πιο γραφικά χωριά όλης της Ελλάδας. «Το μπαλκόνι του Πηλίου» όπως έχει χαρακτηριστεί από τον Ελευθέριο Βενιζέλο κατά την επίσκεψη του στη Μακρυνίτσα το 1934, έχει μοναδική θέα, γραφικά καλντερίμια, την μεγάλη πλατεία με τα πλατάνια με την πανοραμική θέα στον Παγασητικό κόλπο, την εκκλησία του Ιωάννη του Προδρόμου, την μαρμάρινη κρήνη με τις τέσσερις χάλκινες λεοντοκεφαλές και το … αθάνατο νερό, το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας Πηλίου και φυσικά πολλά παραδοσιακά καφενεία, μαγαζιά που προσφέρουν τοπικά προιόντα όπως χυλοπίτες, γλυκά του κουταλιού, φασόλια, τσίπουρα, μέλι, μαρμελάδες, κάστανα, μήλα και πολλά πολλά ακόμα.  Στα παραδοσιακά καφενεία της Μακρυνίτσας, όπως δηλαδή και σε όλα τα χωριά του Πηλίου, μαζί με τον καφέ σας, μην παραλείψετε να φάτε παραδοσιακές χωριάτικες πίτες -τυρόπιτες, χορτόπιτες, πιπερόπιτες, μηλόπιτες.
Ο,τι και να σας πω για τη ομορφιά αυτού του χωριού είναι λίγο, οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.

Η θέα από την Μακρυνίτσα προς το Βόλο

Κι αν κάτι σας θυμίζει το τοπίο, είναι επειδή έχετε δει εκατό φορές στην τηλεόραση τη «Δασκάλα με τα Χρυσά Μαλλιά», καθώς η ταινία γυρίστηκε στη Μακρυνίτσα.
Πριν την είσοδο στο χωριό, όπου δεν επιτρέπεται το αμάξι, υπάρχει και ένας μικρός πανέμορφος καταρράκτης.

Ο καταρράκτης στην είσοδο της Μακρυνίτσας

Ζαγορά

Στην κεντρική πλατεία της Ζαγοράς

Πάμε τώρα στο ανατολικό Πήλιο -περίπου μια ώρα διαδρομή από την Πορταριά. Τι διαδρομή όμως; Υπέροχη, με ωραία χρώματα, φύση παντού και πολλά μικρά και μεγάλα χωριά. Τα δυο πιο μεγάλα και γνωστά χωριά του ανατολικού Πηλίου είναι η Ζαγορά και η Τσαγκαράδα. Τα γνωστά μήλα Ζαγοράς είναι το πιο δημοφιλές τοπικό προϊόν.
Ο οικισμός της Ζαγοράς χωρίζεται σε τέσσερις συνοικίες, της Αγίας Παρασκευής ή Περαχώρας, της Αγίας Κυριακής, του Αγίου Γεωργίου και του Σωτήρα. Κάντε βόλτα στο χωριό, δείτε εκκλησίες και αρχοντικά, καθίστε στην κεντρική πλατεία του χωριού με τα πλατάνια και μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε τη Βιβλιοθήκη της Ζαγοράς, μια βιβλιοθήκη ξεχωριστή, καθώς φιλοξενεί περισσότερους από 20.000 τίτλους και πάνω από 1.000 παλαιότυπα. Βρίσκεται δίπλα από την εκκλησία και την κεντρική πλατεία του Αγίου Γεωργίου.


Κάτι ακόμα που πρέπει να επισκεφτείτε στη Ζαγορά είναι το σχολείο όπου φοίτησε μερικά χρόνια ο Ρήγας Φεραίος και βρίσκεται 300 μέτρα στον κατηφορικό δρόμο του χωριού.

Το σχολείο του Ρήγα Φεραίου

Εάν βρεθείτε στη Ζαγορά, καλή ευκαιρία είναι να επισκεφτείτε και το χωριουδάκι Πουρί, που είναι μόλις 6 χιλιόμετρα μακριά από τη Ζαγορά και φημίζεται για την ωραία θέα του. Εμείς φτάσαμε πολύ κοντά στο Πουρί, αλλά δυστυχώς δεν μπήκαμε στον οικισμό γιατί έκαναν έργα στον κεντρικό δρόμο και ήταν κλειστός.

Τσαγκαράδα

Από την πλευρά της Ζαγοράς είναι και η πασίγνωστη Τσαγκαράδα -βέβαια η μεταξύ τους απόσταση είναι μια ώρα.

Στη διαδρομή προς Τσαγκαράδα

Η διαδρομή όμως μέχρι τη Τσαγκαράδα και πάλι θα σας ευχαριστήσει γιατί εκτός από τη μαγευτική φύση, θα περάσετε από ωραία γραφικά χωριουδάκια, όπως το Μούρεσι.
Τι πρέπει να δείτε στη Τσαγκαράδα; Απαραίτητη στάση είναι η κεντρική πλατεία της Αγίας Παρασκευής όπου δεσπόζει ο φημισμένος πλάτανος της Τσαγκαράδας, ένα από τα γηραιότερα δέντρα της Ελλάδος και ίσως της Ευρώπης. Η ηλικία του, σύμφωνα με δασολόγους, ανέρχεται στα 1000 χρόνια. Ακόμα, το πέτρινο μονότοξο γεφύρι που βρίσκεται στην αρχή του χωριού και από εκεί ξεκινά το φαράγγι του Μυλοποτάμου. Αποτελεί το παλαιότερο και πιο γνωστό γεφύρι του Πηλίου, με ένα χαρακτηριστικό οξυκόρυφο τόξο.

Ο περίφημος πλάτανος


Πέρα από αυτά, υπάρχουν τα γνωστά γραφικά πηλιορείτικα καλντερίμια, εκκλησίες, αρχοντικά και φυσικά πολλά μαγαζιά για φαγητό και καφέ.

Μηλιές

Στην κεντρική Πλατεία στις Μηλιές

Και τώρα ξεκινάμε τη διαδρομή Μηλιές- Βυζίτσα- Πινακάτες. Τρία χωριά που βρίσκονται στη σειρά, τρία χωριά που μαζί με την Μακρυνίτσα είναι τα αγαπημένα μου!

Ξεκινάμε από τις Μηλιές, μισή ωρίτσα από το Βόλο ή μια ώρα από την Πορταριά, αναλόγως ποια διαδρομή θα ακολουθήσετε. Πρόκειται ένα από τα γραφικότερα πηλιορείτικα χωριά, αφετηρία του διάσημου «Μουτζούρη», του μικρού τρένου που φτάνει μέσα από μια όμορφη διαδρομή μέχρι τα Άνω Λεχώνια, που πρέπει οπωσδήποτε να δείτε.

Στον σιδηροδρομικό σταθμό


Το ξακουστό τρενάκι φτιάχτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα για να συνδέσει τον Βόλο με τα Λεχώνια, ενώ λίγο αργότερα αποφασίστηκε η επέκτασή του. Καταργήθηκε το 1971 για να επαναλειτουργήσει το 1996. Εντυπωσιακό είναι το στοιχείο ότι η σιδηροδρομική γραμμή του έχει πλάτος 60 εκατοστά και είναι η στενότερη στην Ελλάδα!


Ο σιδηροδρομικός σταθμός στις Μηλιές είναι ιδιαίτερα γραφικός, μέσα σε ένα υπέροχο φυσικό τοπίο, ενώ δίπλα του υπάρχει μια ρεματιά όπου κρύβονται τα ερείπια ενός παλιού κτιρίου.

Το ερειπωμένο κτίριο στη ρεματιά

Κάντε τη βόλτα σας κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής -όταν προφανώς δεν υπάρχει το τρένο- και απολαύστε τη φύση, επισκεφτείτε το εσωτερικό του σιδηροδρομικού σταθμού όπου έχει γίνει ένα μικρό μουσείο με πληροφορίες για την ιστορία του Μουτζούρη και απολαύστε αυτή τη μοναδική εμπειρία.


Μετά το Μουτζούρη, σειρά έχει ο κεντρικός δρόμος του χωριού με την όμορφη κλασσική πηλιορείτικη πλατεία με τα πλατάνια, τα περιποιημένα μαγαζιά με τοπικά προϊόντα αλλά και ένα ξεχωριστό μαγαζί που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και αποτελεί σταθμό τουριστών, προσωπικοτήτων και καλλιτεχνών. Πρόκειται για το καφενείο «Άννα, να ένα μήλο», με την ιδιαίτερη διακόσμησή του και τα ωραία γλυκά του -το πιο ωραίο μωσαϊκό φράουλας, εδώ θα το βρείτε!

Μέσα στο παραδοσιακό καφενείο «Αννα, να ένα μήλο»

Επίσης καλά λόγια ακούσαμε και για το καφενείο της Τάνιας Τσανακλίδου, «το ρόδο και τ’ αηδόνι».

Βυζίτσα

Στην κεντρική πλατεία

 

Ένα χωριό-κόσμημα! Ισως τα πιο ωραία αρχοντικά και την πιο περιποιημένη πλατεία, να την είδαμε εδώ! Παραδοσιακή αρχιτεκτονική, πέτρινες βρύσες που αναβλύζουν το πεντακάθαρο νερό του Πηλίου, εκκλησίες και μια κεντρική πλατεία- «κούκλα» είναι αυτά που πρέπει να απολαύσετε στη Βυζίτσα, το χωριό που βρίσκεται ανάμεσα στις Μηλιές και τις Πινακάτες.

Πινακάτες

Στην κεντρική Πλατεία

Το …τρίπτυχο κλείνει με τις Πινακάτες, ένα επίσης μικρό χωριό με μια επίσης πανέμορφη πλατεία που σας περιμένει να το ανακαλύψετε. Η μεγάλη πλατεία του έχει τη βασιλική του Αγίου Δημητρίου, τον 500 ετών πλάτανο και τη μαρμάρινη κρήνη με τις λιονταροκεφαλές, φτιαγμένη το 1894 με δύο δωρικούς κίονες.


Μπαίνοντας στον οικισμό, «δεν σου γεμίζει το μάτι» για κάτι το ιδιαίτερο, αλλά αν κάνεις στάση και κατηφορίσεις στην πλατεία, θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό. Πανέμορφη θέα, ωραία γραφική πλατεία και μια υπέροχη εκκλησία, σαν σκηνικό ταινίας. Ένα χωριό-μυστικό, δηλαδή, που έχει διατηρηθεί καλά ως οικισμός με το πέρασμα των χρόνων.
Το χωριό ηλεκτροδοτήθηκε το 1973 και λίγα χρονιά αργότερα έγινε η σύνδεση του με τον Βόλο μέσω λεωφορείου. Η φυσικά απομακρυσμένη θέση του χωριού στο βουνό το διαφύλαξε καλά διατηρημένο.

Άγιος Λαυρέντιος


Το χωριό του Λαυρέντη Διανέλλου και του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, είναι κι αυτό ένα μείγμα από όλα αυτά που έχουμε πει παραπάνω. Γραφικά καλντερίμια, μεγάλη πλατεία με πλάτανους, μαγευτική θέα και φυσικά βρύσες με κρυστάλλινο νερό.

Βόλος


Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε το Βόλο ως προορισμό. Προφανώς δεν ανήκει στο ορεινό Πήλιο, αλλά βρίσκεται μια «ανάσα» μακριά του. Από την Πορταριά είναι μόλις 20 λεπτά και μπορείτε άνετα να κατεβαίνετε για βόλτα, τσιπουράδικα, θάλασσα και ψαράκι. Ένα σκηνικό τελείως διαφορετικό δηλαδή από το ορεινό Πήλιο που θα ολοκληρώσει την ταξιδιωτική σας εμπειρία στο 100%, μιας και βουνό και θάλασσα -και μάλιστα τόσο ωραίο βουνό και τόσο ωραία θάλασσα- δεν συναντάς συχνά.

Φαγητό


Μερικά από τα πιάτα της αυθεντικής πηλιορείτικης κουζίνας είναι, φυσικά, το σπεντζοφάι, τα τσιγαριστά χόρτα με αυγά μάτια, το μπουμπάρι με πατάτες (έντερα προβατίνας με συκώτι και ρύζι με τη μορφή λουκάνικου), οι πηλιορείτικες πίτες (τυρόπιτες, χορτόπιτες, πιπερόπιτες), το τυρόψωμο, οι χυλοπίτες και ό,τι έχει να κάνει με το μήλο και το κάστανο.
Εμείς, εκτός από τα παραδοσιακά καφενεία στις πλατείες, όπου μπορείτε να φάτε τις πηλιορείτικες πίτες, επισκεφτήκαμε τις ταβέρνες «Κρίτσα» και «Το Στέκι» στην Πορταριά, τον «Παράδεισο» στη Τσαγκαράδα και την «Πινακωτή-Πινακωτή» στις Πινακάτες και μείναμε από όλες ευχαριστημένοι. Καλά λόγια ακούσαμε και για το Μειντάνι, στη Ζαγορά, αλλά δεν είχαμε την ευκαιρία να το επισκεφτούμε.

Διαμονή
Το Πήλιο διαθέτει πολλές επιλογές διαμονής, για όλα τα βαλάντια. Ρομαντικοί ξενώνες, οικονομικά καταλύματα και πολυτελή ξενοδοχεία wellness σας περιμένουν. Εμείς μείναμε στο Olgas rooms στην Πορταριά, σε τρίκλινο με μόλις 30€ την βραδιά.

Extra tips για όσους ταξιδεύουν με παιδιά:
-Παιδικές χαρές υπάρχουν σίγουρα σε Πορταριά, Ζαγορά, Μηλιές. Βέβαια τα παιδιά θα ευχαριστηθούν το παιχνίδι στις κεντρικές πλατείες των χωριών, όπου μπορείς να αισθάνεσαι σχετικά ασφαλής όταν παίζουν γιατί είναι περιφραγμένες και έχουν … άπλα, χωρίς κάτι το επικίνδυνο τριγύρω τους. Τα δικά μας τουλάχιστον ξετρελάθηκαν με τις πλατείες και τη δυνατότητα να πηγαινοέρχονται πέρα-δώθε.
-Εάν ταξιδεύετε με μωρά, πολλά χωριά έχουν πλακόστρωτα, οπότε το καρότσι δεν θα σας βοηθήσει καθόλου. Πορταριά και Ζαγορά, βολεύει περισσότερο το καρότσι, στα υπόλοιπα προτιμήστε μάρσιπο. Εννοείται ότι ο Βόλος είναι η χαρά του καροτσιού γιατί έχει πεζόδρομους και την παραλιακή του στο λιμάνι που είναι ό,τι πρέπει.
-Εάν έχετε μεγαλύτερα παιδάκια, τότε ψάξτε για κτήματα-φάρμες με βιολογικά προϊόντα και ζώα, όπως επίσης και για δραστηριότητες με άλογα (ιππασία, βόλτα με άλογα κτλ). Στις Μηλιές, στον Αγιο Λαυρέντιο και στην Πορταριά, υπάρχουν τέτοιες δραστηριότητες

You May Also Like

Αφήστε μια απάντηση

*